100 miejsc do zobaczenia w Turcji - Dolina Ihlara

Dolina Ihlara znajduje się na terytorium Kapadocji, w prowincji Aksaray. Długa na 17 km, szeroka na 200 metrów i głęboka na 150 metrów stanowi jakby ukrytą oazę wśród kapadockich stepowych pagórków.

Mapa Dolina Ihlara. Foto: W.E. Zarucka

Dolina Ihlara powstawała miliony lat. Erupcja wulkanu Hasan spowodowała ruchy tektoniczne, a opadający popiół i spływająca lawa wspólnie rzeźbili region. Ten powulkaniczny teren poddawany był erozji przez powodzie, wiatry i rzekę Melendiz. Tak powstał jeden z największych kanionów na świecie, dolina rzeczna o wąskim dnie i stromych, skalistych zboczach.

Dolina Ihlara. Foto: W.E. Zarucka

Dostęp do wody rzeki Melendiz spowodował, że w dolinie zagościło życie. Wyrosła bujna roślinność i zaczęli osiedlać się ludzie. Mieszkańców nazywano "peristremma" czyli "ludźmi powracającej wody"

Przy Dolinie Ihlara powstały takie wioski jak: Selime, Yaprakhisar, Belisirma.

Dolina Ihlara. Foto: zbiory własne autora

Dolina Ihlara, Rzeka Melendiz. Foto: W.E. Zarucka

Spacer po Dolinie Ihlara jest bardzo przyjemny, ale najpierw trzeba zejść po 397 schodach. Kiedy już dotyka się stopą ziemi, od razu można poczuć zmianę klimatu. Wiatr jest słabszy, temperatura odczuwalna jest niższa, nie pali już tak bardzo słońce, a i człowiek także się już tak bardzo nie poci.

Soczysta zieleń i szmaragdowa woda działają kojąco. Szum płynącej wody, śpiew ptaków powoduje, że nawet nie zorientujesz się, jak szybko, ale przyjemnie płynie czas. Taka jest właśnie magia Kapadocji.
Rosną tu pistacje i oliwki, zioła, krzaki i krzewy owocowe, w rzece pływają ryby. Wszystko to jest dostępne na wyciągnięcie ręki.

Dolina Ihlara. Foto: W.E. Zarucka

Kościoły, pustelnie, klasztory w Dolinie Ihlara

Freski w jednym z kościołów w Dolinie Ihlara. Foto: W.E. Zarucka

Dolina Ihlara uważana jest za jeden z największych ośrodków religijnych pierwszych chrześcijan. Znajduje się tutaj 105 budynków sakralnych. Są to wykute w skałach kościoły, klasztory, pustelnie, grobowce, schrony. Połączone ze sobą stworzyły ukryte miasto wśród zieleni. Takie miejsca upodobywali sobie mnisi, którzy we wczesnym okresie chrześcijaństwa wycofywali się w miejsca odosobnienia izolując się od świata zewnętrznego.

Do takich miejsc uciekali przed prześladowaniami chrześcijanie, ludzie chronili się przed pożogami wojennymi.

Pierwsze kościoły powstały w IV w. n.e. i były budowane do XI w. Po zajęciu Kapadocji przez Seldżuków już nie budowano nowych świątyń, ale kontynuowano kult aż do 1924 r., kiedy to chrześcijanie (Grecy, Ormianie) musieli opuścić teren Turcji.